Stanisław Pernaczyński

---

Biogram

Stanisław Pernaczyński był osobą o znaczącym dorobku, synem lekarza Melchiora oraz Wandy z domu Pawłowskiej. Kształcił się w gimnazjum w Wrocławiu i Gnieźnie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Następnie podjął studia w Berlinie na kierunku prawo oraz w Monachium, gdzie studiował ekonomię polityczną. Jego praca na temat transportu kolejowego i wodnego zboża oraz mąki w prowincji poznańskiej przyniosła mu tytuł doktora.

Pernaczyński aktywnie uczestniczył w samokształceniu polskiej młodzieży w Niemczech, a także zdobył doświadczenie zawodowe w przemyśle drzewnym. W 1902 roku osiedlił się w Poznaniu, gdzie założył własny bank, działający pod nazwą Kratochwil & Pernaczyński, który wspierał polskie przedsiębiorstwa finansowo. W jego działalności nie zabrakło również organizacji wykładów na kursach inicjowanych przez Korporację Kupców Chrześcijańskich oraz Związek Towarzystw Kupieckich. Był także inicjatorem Bratniej Pomocy Kupieckiej, a w latach późniejszych pełnił funkcję skarbnika Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, które częściowo zastało przez niego finansowane.

W 1918 roku, jako członek zarządu, przeszedł do Banku Przemysłowców. W latach 1919 i 1921 reprezentował Polskę w rozmowach genewskich dotyczących konwencji górnośląskiej. Od 1904 roku pełnił również funkcję radcy w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu. W 1919 roku został powołany na komisarza Izby przez Naczelną Radę Ludową, a jego zasługą było rozwiązanie Izby niemieckiej i przekształcenie jej w polską. W 1923 roku, po odbytych wyborach, objął stanowisko prezesa tej Izby, którym kierował aż do 1930 roku.

Pernaczyński był radcą Rady Wojewódzkiej w Poznaniu oraz członkiem Rady Głównej i Komisji Rewizyjnej Powszechnej Wystawy Krajowej, która miała miejsce w latach 1928-1930. Działał również jako założyciel i prezes rady nadzorczej w Fabryce Wapna i Cementu w Piechcinie S.A., a także członek i wiceprezes rady nadzorczej Banku Wzajemnych Ubezpieczeń „Vesta”. Zasiadał na czołowych stanowiskach, będąc prezesem Giełdy Pieniężnej w Poznaniu oraz rady nadzorczej S.A. Georges Geilling & Cie. Wspierał także Związek Bankowców w Polsce oraz od 1926 roku pełnił rolę prezesa Kuratorium Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu, obejmując również opiekę nad organizacjami młodzieżowymi.

Jako autor książki na temat stanu i postulatów przemysłu i handlu byłej dzielnicy pruskiej, Pernaczyński pozostawił po sobie cenny dorobek intelektualny. Zmarł 8 lutego 1930 roku w Poznaniu, a jego ciało spoczęło na starym cmentarzu Świętomarcińskim.

W dniu 2 maja 1924 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Był mężem Joanny Koehler i miał z nią dwoje córek, Anielę i Wandę, a także syna Stanisława.

---

Oceń: Stanisław Pernaczyński

---