Czesław Woźniak (rzeźbiarz)

Kultura i sztuka

Czesław Woźniak to postać, która zapisała się w polskiej sztuce rzeźbiarskiej. Urodził się 21 maja 1905 roku we Wrześni, a swoje życie zakończył 21 listopada 1982 roku w Poznaniu. Jego twórczość wywarła znaczący wpływ na rozwój rzeźbiarstwa w Polsce.

Życiorys

Naukę rozpoczął w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, na Wydziale Rzeźby w Metalu, Brązownictwa i Jubilerstwa, gdzie uczył się pod okiem profesora Jana Wysockiego. To doświadczenie stanowiło dla niego fundament do dalszego rozwoju artystycznego. Po ukończeniu edukacji w Poznaniu, kontynuował naukę w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie, co otworzyło przed nim nowe możliwości twórcze.

Podczas swojego pobytu w Rzymie, artysta zadebiutował na wystawie „Sztuka kwiaty i wnętrza”, na której jego prace zdobyły wyróżnienie. W wyniku tego sukcesu został przyjęty do prestiżowej grupy „Plastyka”, z którą czynnie uczestniczył w wystawach odbywających się w Poznaniu oraz Warszawie.

W 1939 roku zakończył III rok studiów, jednak jego praca artystyczna nie ograniczała się tylko do nauki. Po zakończeniu II wojny światowej, od 1946 roku, związał się z Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Poznaniu jako starszy asystent. Jego kariera dydaktyczna rozkwitła, a w 1953 roku objął stanowisko wykładowcy w pracowni Bazylego Wojtowicza, prowadząc zajęcia z zakresu form architektoniczno-rzeźbiarskich.

Warto podkreślić, że współpraca z Bazylim Wojtowiczem nie ograniczała się jedynie do działalności edukacyjnej. Obaj artyści wielokrotnie wspólnie brali udział w licznych konkursach, co zaowocowało wieloma znaczącymi realizacjami, które na trwałe wpisały się w polski krajobraz sztuki współczesnej.

Rzeźba monumentalna

Rzeźba monumentalna to istotna część twórczości Czesława Woźniaka, która zrealizowana została w różnorodnych lokalizacjach oraz kontekstach. W 1945 roku artysta stworzył Pomnik Bohaterów Cytadeli Poznańskiej, będący płaskorzeźbą, wykonany we współpracy z Bazylim Wojtowiczem.

Następnie, w 1946 roku, kontynuował swoją pracę nad Pomnikiem Stefana Czarneckiego dla Wyższej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu, również przy wsparciu Wojtowicza. W 1952 roku zrealizował Pomnik Bohaterów Kępna, a rok później, w 1953, stworzył Pomnik Wacława z Szamotuł w miejscowości Szamotuły, raz jeszcze współpracując z Bazylim Wojtowiczem.

W 1954 roku z okazji 10-lecia oswobodzenia Lublina, artysta zaprezentował Etiudę rewolucyjną Chopina w Lublinie. Rok później, w 1955 roku, zdobył I nagrodę w ogólnopolskim konkursie na pomnik Adama Mickiewicza w Poznaniu, który został zrealizowany w 1960 roku również w współpracy z Bazylim Wojtowiczem.

W 1966 roku powstał Pomnik Bohaterów Ziemi Kieleckiej w Kielcach, do którego również wnieśli swoje umiejętności: Bazyli Wojtowicz, Józef Stasiński oraz S. Majchrzyk. W 1970 roku artysta zrealizował dzieło pod tytułem Piast i Rzepicha na Cytadeli w Poznaniu.

W 1973 roku Woźniak stworzył rzeźbę o nazwie Pokój, umiejscowioną w Osiedlu Jagiellońskim w Poznaniu. Prace te doskonale obrazuje zaangażowanie artysty w tworzenie monumentalnych form, które mają swoje znaczenie w lokalnych historiach oraz kulturze.

Rzeźba sakralna

Rzeźbiarstwo sakralne Czesława Woźniaka obejmuje wiele znaczących dzieł, które stanowią cenną część polskiej kultury oraz duchowności. Poniżej przedstawiamy kilka kluczowych prac, które powstały w na przestrzeni lat:

  • 1930 – Św. Józef z Dzieciątkiem, kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Puszczykowie (drewno, 70 cm),
  • 1932 – Św. Matka Boska Wniebowzięta, kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Puszczykowie (drewno polichromowane, 200 cm),
  • 1936 – Kalwaria Obornicka, wystrój rzeźbiarski kaplic Kalwarii,
  • 1949 – Niepokalane serce NMP, kościół pw. św. Krzyża w Poznaniu (drewno polichromowane, 175 cm),
  • 1950 – Matka Boska, kościół pw. św. Józefa w Obornikach (drewno, 160 cm),
  • 1962 – Ukrzyżowanie, kościół pw. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu (drewno polichromowane, 80 cm),
  • 1964 – Św. Jan Chrzciciel, kościół pw. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu (piaskowiec, 400 cm),
  • 1964 – Pięciu Braci Męczenników, kościół pw. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu (piaskowiec, 400 cm),
  • 1964 – Nagrobek arbpa Walentego Dymka, katedra w Poznaniu (marmur),
  • 1965 – Chrzcielnica, kościół pw. Jana Chrzciciela w Międzyrzeczu (piaskowiec, 130 cm),
  • 1972 – Św. Stanisław, kościół w Wałkowie (piaskowiec),
  • 1972 – Ukrzyżowanie, kościół w Wałkowie (drewno),
  • 1973 – Biskup Jordan, Bolesław Chrobry, Mieszko I, Dobrawa, Złota Kaplica w katedrze w Poznaniu,
  • 1976 – Eugeniusz de Mazenod, park Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze koło Wolsztyna (piaskowiec, 200 cm).

Wszystkie te dzieła pokazują wyjątkowy talent i zaangażowanie artysty w tworzeniu rzeźb, które mają nie tylko wartość sztuki, ale również głęboki przekaz duchowy. Prace Woźniaka są doceniane i rozpoznawane zarówno lokalnie, jak i w szerszym kontekście kulturowym.

Wystawy

W ciągu swojej kariery Czesław Woźniak uczestniczył w wielu znaczących wystawach, które miały ogromny wpływ na jego artystyczną drogę. Oto kluczowe wydarzenia:

  • 1936 – sztuka kwiaty i wnętrza, Poznań,
  • 1946 – salon wiosenny, Muzeum Narodowe w Warszawie,
  • 1947 – II ogólnopolski salon zimowy ZPAP, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie,
  • 1950 – I ogólnopolska wystawa plastyki, Muzeum Narodowe w Warszawie,
  • 1960 – rzeźba polska 1945-1960, ZPAP, CBWA w Warszawie,
  • 1963 – salon jesienny, malarstwo, grafika, rzeźba, BWA w Poznaniu,
  • 1964 – 20 lat PRL w twórczości plastycznej, BWA w Poznaniu,
  • 1977 – I biennale małych form rzeźbiarskich, BWA w Poznaniu,
  • 1980 – poznańscy laureaci nagród i konkursów ogólnopolskich, BWA w Poznaniu,
  • 1986 – artyści Poznania 1945–1985, Muzeum Narodowe w Poznaniu,
  • 1988 – polskie małe formy rzeźbiarskie, BWA w Poznaniu.

Oceń: Czesław Woźniak (rzeźbiarz)

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:10