Wacław Faustmann

---

Dzieciństwo i młodość

Wacław Faustmann był potomkiem kupca Stanisława oraz Marianny z rodu Śliwczyńskich. Swoją edukację rozpoczął w szkole elementarnej, której uczęszczał w Golubiu, dzisiejszym Golubie-Dobrzyń, położonym na Pomorzu.

Następnie spędził cztery lata w progimnazjum Collegium Marianum w Pelplinie. W latach 1889–1903 kontynuował naukę w Gimnazjum Chełmińskim, gdzie miał wpływ na życie kulturalne, kierując lokalnym tajnym Kółkiem Śpiewaczym. Jednak to zaangażowanie kosztowało go więzienie – został ukarany dwutygodniowym aresztem w Toruniu.

13 marca 1903 roku z sukcesem złożył egzamin dojrzałości, co otworzyło mu drogę do wyższej edukacji. W okresie od 1903 do 1907 roku studiował w seminariach duchownych w Gnieźnie oraz Poznaniu. 11 lutego 1907 roku przyjął święcenia kapłańskie, a jego prymicja, która miała miejsce w Golubiu, zaowocowała zebraniem funduszy na budowę Domu Kaszubskiego oraz Czytelni Ludowej.

Po wykonaniu obowiązków kapłańskich przez rok, od 1 marca 1907 do 29 lutego 1908 roku, pełnił funkcję wikariusza w Tucznie.

Administrator parafii

W latach 1908 do 1910 Faustmann pełnił funkcję administratora w Podlesiu Kościelnym, gdzie zyskał zaufanie lokalnej społeczności. Następnie, od 1 października 1910 do końca 1918 roku, zarządzał parafiami w Raczkowie, Jabłkowie oraz Pomorzanach, co podkreśla jego rosnącą rolę w regionie.

Od 1 listopada 1918 aż do 1932 roku, wprowadził innowacje duszpasterskie w Śnieciskach, a także administrował parafią Koszuty, co odzwierciedla jego zaangażowanie w rozwój życia religijnego w tej okolicy.

W latach 1932–1941 oraz ponownie od 24 stycznia 1946 do 1950 roku, Faustmann sprawował pieczę nad parafią w Kaźmierzu. Warto zaznaczyć, że w okresie od 14 marca 1941 do 21 stycznia 1946 roku, jego działalność była przerwana w wyniku wysiedlenia spowodowanego drugą wojną światową, co ukazuje trudności, z jakimi musiał się zmierzyć.

Działalność patriotyczna i społeczna

W 1915 roku Wacław Faustmann aktywnie wspierał ofiary wojennych zmagań, zbierając datki w Królestwie Kongresowym. Jego zaangażowanie w życie społeczne przejawiało się również przez przynależność do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, do którego dołączył w 1916 roku. Faustmann odznaczał się szczególną hojnością i troską o innych.

Odgrywał istotną rolę w powstaniu wielkopolskim, gdzie pełnił funkcję kapelana oraz organizował pomoc sanitarną, mając na celu wsparcie walczących. Jego działalność plebiscytowa na Górnym Śląsku miała miejsce w latach 1919–1921, gdzie odbył około 200 wieców, ktore były kluczowe dla kształtowania świadomości narodowej w tym regionie oraz uczestniczył w powstaniach śląskich.

W 1934 roku w Kaźmierzu współorganizował Caritas, a także założył Towarzystwo Czytelni Ludowych, którego przewodniczącym został. Jego inicjatywy miały na celu wspieranie edukacji i kultury wśród lokalnej społeczności.

W obliczu II wojny światowej Faustmann został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, a następnie trafił do obozu pracy w Hildesheim, gdzie w wyniku bombardowania doznał dwóch ran. Po zakończeniu tych tragicznych wydarzeń, 24 stycznia 1941 roku, powrócił do Kaźmierza, gdzie spoczął na cmentarzu parafialnym w sektorze A-35-4. Jego życie było przykładem oddania i zapału w dążeniu do wolności oraz pomocy innym.

Zainteresowania

Wacław Faustmann był osobą głęboko zaangażowaną w świat muzyki, zwłaszcza w jej religijną formę. Jego pasja do szeroko pojętej muzyki, przede wszystkim liturgicznej, wyrażała się w różnorodnych działaniach, które podejmował przez całe swoje życie.

Wśród jego osiągnięć należy wymienić powołanie Związku Chórów Kościelnych, gdzie objął stanowisko pierwszego prezesa. To właśnie dzięki jego inicjatywie muzyka liturgiczna zyskała nowy wymiar w społeczeństwie, a jego artykuły dotyczące tematyki liturgiczno-muzycznej publikowane w prasie przyczyniły się do większej świadomości tego ważnego aspektu kultury.

W roku 1929 Faustmann pełnił rolę redaktora miesięcznika „Muzyka Kościelna”, co stanowiło kolejny krok w jego działalności na rzecz muzyki kościelnej. Oprócz tego, utworzył chór kościelny w Kaźmierzu, który 5 października 1932 r. połączył się z Kołem Śpiewackim „Moniuszko”. Tego typu inicjatywy były częścią jego wysiłków na rzecz zorganizowania życia muzycznego w regionie.

Organizował różnorodne wydarzenia związane z muzyką, w tym zjazdy chórów kościelnych oraz „Święta Pieśni,” które przyciągały wielu miłośników muzyki. Nie ograniczał się jedynie do działalności muzycznej; współorganizował także wystawienia sztuk teatralnych na scenie kaźmierskiego „Domu Katolickiego”. Jego sieć kontaktów obejmowała wiele ważnych postaci, w tym Feliksa Nowowiejskiego, z którym utrzymywał bliskie relacje i gościł go w swoim mieście.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Wacława Faustmanna znajdują się liczne odznaczenia i wyróżnienia, które świadczą o jego znaczącej roli w historii. Wśród nich można wymienić:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1956 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 15 września 1937 roku.

---

Oceń: Wacław Faustmann

---