Marian Kaczmarek, urodzony 16 stycznia 1934 roku we Wrześni, był wybitnym filologiem polskim. Jego kariera naukowa koncentrowała się na historii literatury oraz literaturoznawstwie, co czyniło go uznawanym autorytetem w tej dziedzinie. W trakcie swojej zawodowej drogi starał się z zaangażowaniem przekazywać wiedzę studentom, a jego działalność akademicka była silnie związana z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu.
Marian Kaczmarek zmarł 12 listopada 1994 roku w Opolu, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskim środowisku akademickim oraz wśród studentów, którym poświęcał swoją pasję do literatury.
Życiorys
Marian Kaczmarek urodził się 16 stycznia 1934 roku w Wrześni, w rodzinie, której członkowie byli nauczycielami. Do wybuchu II wojny światowej nie zdążył rozpocząć nauki w szkole powszechnej. Po zakończeniu wojny podjął naukę w gimnazjum oraz w Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza, które również mieściło się we Wrześni.
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, Marian zdecydował się na rozpoczęcie studiów z zakresu polonistyki, wybierając Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie studiował w latach 1951-1955. Uczelnia ta okazała się kluczowym miejscem w jego życiu akademickim, gdyż na tej samej uczelni zdobył tytuł naukowy doktora. Jego praca doktorska, nosząca tytuł „Pamiętnikarstwo staropolskie XVI wieku,” powstała pod okiem wybitnego profesora, Romana Pollaka.
W następnych latach Kaczmarek zyskał kolejne tytuły – doktora habilitowanego oraz profesora. W latach 1955–1966 jego zawodowe życie związało się z Wydawnictwem Ossolineum we Wrocławiu, gdzie miał możliwość rozwijania swoich zainteresowań oraz kariery naukowej. W 1965 roku otrzymał posadę w opolskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Tam pełnił szereg istotnych ról, w tym prorektora ds. nauki oraz współpracy z zagranicą w latach 1975-1981. Był również dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej.
Marian Kaczmarek aktywnie działał w środowisku literackim, sprawując przez wiele lat funkcję prezesa Opolskiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W dodatku, należał do Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, gdzie pełnił rolę prezesa oraz wiceprezesa. Jego zaangażowanie obejmowało również pracę w Komitecie Nauk o Literaturze Polskiej Polskiej Akademii Nauk oraz w Radzie Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN.
Marian Kaczmarek zmarł 12 listopada 1994 roku w Opolu, pozostawiając po sobie znaczący dorobek akademicki oraz literacki.
Działalność naukowa
Marian Kaczmarek to postać wyjątkowa w dziedzinie literatury staropolskiej, będąca autorem wielu znaczących opracowań. Jego wkład w tę dziedzinę obejmował serię artykułów oraz książek, które spotkały się z szerokim uznaniem w środowisku naukowym. W sumie, Kaczmarek poświęcił tej tematyce kilkadziesiąt artykułów oraz sześć istotnych książek. Poniżej przedstawione zostały najbardziej znaczące z nich:
- Antologia pamiętników polskich XVI wieku, wyd. Ossolineum, Wrocław 1966,
- Epicki kształt poematów historycznych Samuela Twardowskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1972,
- Sarmacka perspektywa sławy: nad Wojną chocimską Wacława Potockiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1982,
- Barok i barokowość w literaturze polskiej, wyd. WSP w Opolu, Opole 1985,
- Dawność kulturowa w literaturach słowiańskich drugiej połowy XX wieku, wyd. WSP w Opolu, Opole 1993,
- W kręgach baroku i barokowości. Studia, wyd. OTPN, Opole 1993.
Jego prace wciąż są uważane za ważny punkt odniesienia w badaniach nad literaturą polską i jej kontekstami kulturowymi.
Rodzina
W 1964 roku Marian Kaczmarek połączył swoje życie węzłem małżeńskim z Łucją Szafrańską. Wspólnie mieli trzech synów: Stefana, Wojciecha oraz Michała.
Przypisy
- Za katalogiem Biblioteki Narodowej w Warszawie [on-line] [dostęp 25.02.2012 r.]
- Prof. Marian Kaczmarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 24.02.2012 r.]
- a b S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis. Fakty, ludzie, wydarzenia, Opole 2004 r., s. 113.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bożena Stelmachowska | Marian Kowalczyk (inżynier) | Stanisław Weidner | Tadeusz Krzywdziński | Roman Mycielski | Janusz Deresiewicz | Elżbieta Nowicka (literaturoznawca) | Włodzimierz DolataOceń: Marian Kaczmarek