Marian Kaczmarek

---

Życiorys

Marian Kaczmarek urodził się 16 stycznia 1934 roku w Wrześni, w rodzinie, której członkowie byli nauczycielami. Do wybuchu II wojny światowej nie zdążył rozpocząć nauki w szkole powszechnej. Po zakończeniu wojny podjął naukę w gimnazjum oraz w Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza, które również mieściło się we Wrześni.

Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, Marian zdecydował się na rozpoczęcie studiów z zakresu polonistyki, wybierając Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie studiował w latach 1951-1955. Uczelnia ta okazała się kluczowym miejscem w jego życiu akademickim, gdyż na tej samej uczelni zdobył tytuł naukowy doktora. Jego praca doktorska, nosząca tytuł „Pamiętnikarstwo staropolskie XVI wieku,” powstała pod okiem wybitnego profesora, Romana Pollaka.

W następnych latach Kaczmarek zyskał kolejne tytuły – doktora habilitowanego oraz profesora. W latach 1955–1966 jego zawodowe życie związało się z Wydawnictwem Ossolineum we Wrocławiu, gdzie miał możliwość rozwijania swoich zainteresowań oraz kariery naukowej. W 1965 roku otrzymał posadę w opolskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Tam pełnił szereg istotnych ról, w tym prorektora ds. nauki oraz współpracy z zagranicą w latach 1975-1981. Był również dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej.

Marian Kaczmarek aktywnie działał w środowisku literackim, sprawując przez wiele lat funkcję prezesa Opolskiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W dodatku, należał do Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, gdzie pełnił rolę prezesa oraz wiceprezesa. Jego zaangażowanie obejmowało również pracę w Komitecie Nauk o Literaturze Polskiej Polskiej Akademii Nauk oraz w Radzie Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN.

Marian Kaczmarek zmarł 12 listopada 1994 roku w Opolu, pozostawiając po sobie znaczący dorobek akademicki oraz literacki.

Działalność naukowa

Marian Kaczmarek to postać wyjątkowa w dziedzinie literatury staropolskiej, będąca autorem wielu znaczących opracowań. Jego wkład w tę dziedzinę obejmował serię artykułów oraz książek, które spotkały się z szerokim uznaniem w środowisku naukowym. W sumie, Kaczmarek poświęcił tej tematyce kilkadziesiąt artykułów oraz sześć istotnych książek. Poniżej przedstawione zostały najbardziej znaczące z nich:

• Antologia pamiętników polskich XVI wieku, wyd. Ossolineum, Wrocław 1966,
• Epicki kształt poematów historycznych Samuela Twardowskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1972,
• Sarmacka perspektywa sławy: nad Wojną chocimską Wacława Potockiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1982,
• Barok i barokowość w literaturze polskiej, wyd. WSP w Opolu, Opole 1985,
• Dawność kulturowa w literaturach słowiańskich drugiej połowy XX wieku, wyd. WSP w Opolu, Opole 1993,
• W kręgach baroku i barokowości. Studia, wyd. OTPN, Opole 1993.

Jego prace wciąż są uważane za ważny punkt odniesienia w badaniach nad literaturą polską i jej kontekstami kulturowymi.

Rodzina

W 1964 roku Marian Kaczmarek połączył swoje życie węzłem małżeńskim z Łucją Szafrańską. Wspólnie mieli trzech synów: Stefana, Wojciecha oraz Michała.

---

Oceń: Marian Kaczmarek

---