Władysław Kaliszewski

---

Życiorys

Władysław Kaliszewski, syn Karola, stolarza, oraz Franciszki z domu Krall, przyszedł na świat we Wrześni w rodzinie o dużej liczbie potomków. W rodzinie mieli sześć sióstr: Jadwigę, Wiktorię, Zofię, Antoninę, Mariannę i Halinę, a także dwóch braci: Leona i Kazimierza. Miał również przyrodnie siostry, Helenę i Stanisławę.

Po ukończeniu szkoły podstawowej, rozpoczął naukę w zawodzie stolarza, wykonywanym przez niego aż do czasu wybuchu I wojny światowej. W tym okresie aktywnie uczestniczył w działalności „Sokoła”, organizacji patriotycznej. W latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej, gdzie brał udział w walkach na froncie wschodnim i zachodnim. Po zakończeniu konfliktu zbrojnego i demobilizacji, wrócił do rodzinnych stron.

W dniu 6 stycznia 1919 roku, jako ochotnik, przystąpił do 1 Kompanii Wrzesińskiej, dowodzonej przez Józefa Trawińskiego, biorąc aktywny udział w starciach z Grenzschutzem oraz w działaniach na froncie północnym, w rejonach Szubina i Rynarzewa. Swoją walkę w powstaniu wielkopolskim kontynuował aż do jego zakończenia, a w marcu 1919 roku związał się z wrzesińskim magistratem, podejmując pracę jako urzędnik.

W czerwcu 1920 roku ponownie zgłosił się do wojska, tym razem do 268 Batalionu Ochotniczego, który później stał się częścią 66 Kaszubskiego Pułku Piechoty. W trakcie kibicowania wojnie polsko-bolszewickiej, 14 września 1920 roku, wyjątkowo wyróżnił się w bitwie pod Horodcem. Dowodząc patrolem, dokonał kluczowego rozpoznania pozycji nieprzyjaciela. Mimo odniesionych ran, pozostał na swoim stanowisku, gwarantując utrzymanie wysokiej dyscypliny w swoich szeregach oraz odparcie ataku radzieckiego. Za swoje heroiczne działania został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co zostało oficjalnie potwierdzone przez marszałka Józefa Piłsudskiego w 1922 roku.

Po demobilizacji w 1921 roku, zyskał tytuł starszego szeregowego. Następnie podjął pracę w Banku Kupiecko-Przemysłowym we Wrześni, ale wkrótce borykał się z bezrobociem. W kolejnych latach prowadził własny sklep z artykułami tytoniowymi. Był aktywnym członkiem lokalnych organizacji społecznych, w tym Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Związku Obrony Kresów Zachodnich, a także ukończył studia inżynierskie.

W 1937 roku przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie znalazł zatrudnienie w Tartaku Państwowym. W czasie okupacji niemieckiej pracował w branży budowlanej, a po wojnie objął stanowisko księgowego w bydgoskim Zarządzie Miejskim oraz w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego. Po osiągnięciu wieku emerytalnego w roku 1956, zmarł w Bydgoszczy, a jego ostatni spoczynek znajduje się na Cmentarzu Nowofarnym.

W 1918 roku Władysław ożenił się z Salomeą, z domu Poszwald, z którą stworzył rodzinę, w której urodziły się córki: Gabryela, Felicja, Janina, Maria, Stefania, Aleksandra oraz syn Jerzy, który zmarł w 1932 roku.

Ordery i odznaczenia

Władysław Kaliszewski został odznaczony wieloma wyróżnieniami, które stanowią świadectwo jego zasług i poświęcenia dla ojczyzny. Jego osiągnięcia znalazły uznanie zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

• krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4676,
• wielkopolski krzyż powstańczy – 19 lipca 1960.

---

Oceń: Władysław Kaliszewski

---